രാമൻ ഇളയത് ഒരു അനാഥ സമര നായകൻ

1924-ലെ കേരളത്തിന്റെ ഹൃദയത്തിൽ… ഒരു ചെറു ഗ്രാമമായ വൈക്കത്ത്…
വഴികളും ക്ഷേത്രങ്ങളും ചുറ്റിപ്പറ്റി, സമ്പ്രദായങ്ങളുടെയും അനാചാരങ്ങളുടെയും ഇരുട്ടിൽ വിറങ്ങലിച്ചിരുന്ന ഒരു സമൂഹം…
അവിടെ ഉയർന്നുയർന്നൊരു സ്വരം – സമത്വത്തിനും സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും വേണ്ടി…”

വൈക്കം സത്യാഗ്രഹം…
തിരുവിതാംകൂർ ചരിത്രത്തിലെ സാമൂഹ്യപരിഷ്കാരത്തിന്റെയും സമത്വത്തിന്റെയും മഹത്തായ പോരാട്ടം.
ഈ പോരാട്ടം തിരുവിതാംകൂറിനെ മാത്രമല്ല, മുഴുവൻ കേരളത്തെയും ഉണർത്തി…

രാമൻ ഇളയത്

എറണാകുളം ജില്ലയിലെ കിഴക്കൻ ഭാഗത്ത്…
കൂത്താട്ടുകുളത്തിന്റെ പാലക്കുഴയിൽ സ്ഥിതി ചെയ്ത കീഴേട്ടില്ലം,
അന്ന് പ്രദേശത്തെ ഏറ്റവും സമ്പന്നമായ ജന്മി കുടുംബങ്ങളിൽ ഒന്നായിരുന്നു.ഈ സമ്പന്ന കുടുംബത്തിലാണ് 1894-ൽ രാമൻ ഇളയത് ജനിച്ചത്.

ആചാരങ്ങൾക്കും അനാചാരങ്ങൾക്കും കീഴ്പ്പെടുന്ന ഒരു സമൂഹത്തിൽ,
പരമ്പരാഗത മൂല്യങ്ങൾ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള ബാല്യം.
പക്ഷേ, മനസ്സിന്റെ ആഴങ്ങളിൽ തീണ്ടലിനെയും തൊടീലിനെയും വെറുത്തു വളർന്ന ഒരു ഹൃദയം.

യൗവ്വനത്തിന്റെ കവാടത്തിൽ എത്തുമ്പോൾ,
അദ്ദേഹം ധൈര്യത്തോടെ സമൂഹത്തിലെ അനാചാരങ്ങൾക്കെതിരെ സ്വരം ഉയർത്തി.
യാഥാസ്ഥിതികരുടെ ഭീഷണികളെ അവഗണിച്ച്,
സമൂഹത്തിലെ അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടവർക്കായി പ്രവർത്തിക്കാൻ അദ്ദേഹം തുടങ്ങി.

അനാചാരങ്ങളോടുള്ള രാമൻ ഇളയത്തിന്റെ ശക്തമായ എതിർപ്പ്,
അദ്ദേഹത്തെ വൈക്കം സത്യാഗ്രഹത്തിന്റെ മുന്നണിപ്പോരാളികളിൽ ഒരാളാക്കി.
ഈ സമരം, കേരളത്തിലെ സമത്വത്തിന്റെയും ജനാധിപത്യത്തിന്റെയും തുടക്കം രേഖപ്പെടുത്തിയ മഹത്തായ ജനപ്രസ്ഥാനമായി മാറി.

പക്ഷേ, രാമൻ ഇളയതിന്റെ സ്വന്തം സമുദായവും മറ്റു സവര്ണന്മാരും,
അദ്ദേഹത്തെ തങ്ങളുടെ ശക്തിക്കും അധികാരത്തിനും ഭീഷണിയായി കണ്ടു.
അവരുടെ കണ്ണിൽ അദ്ദേഹം ശത്രുവായി മാറി.

1924 ജൂൺ 27.
ഒരു ചരിത്രപരമായ ദിവസം.
സത്യാഗ്രഹത്തിന്റെ സത്യവും ധൈര്യവും മാത്രം കൈവശമാക്കി,
രാമൻ ഇളയത് തന്റെ സംഘത്തോടൊപ്പം ക്ഷേത്രത്തിന്റെ തെക്കേ നടയിലേക്ക് നടന്നു.”

പക്ഷേ, അവരെ കാത്തിരുന്നത് സമാധാനമല്ല… ക്രൂരതയും വൈരാഗ്യവുമായിരുന്നു.

വഴിയിലേക്കു തടഞ്ഞ് പിടിച്ചു…
ഗാന്ധിയൻ സമാധാനത്തിന്റെ പ്രതീകമായിരുന്ന രാമൻ ഇളയതിനെ,
അവർ ക്രൂരമായി മർദ്ദിച്ചു.
അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഇരുകണ്ണുകളിലും, കരുണയില്ലാതെ ചുണ്ണാമ്പ് തേച്ചു.

ഒരു നിമിഷത്തിൽ, ലോകം ഇരുട്ടായി…
അദ്ദേഹത്തിന്റെ കണ്ണുകൾക്ക് മുന്നിൽ…

വേദനയും അന്ധകാരവും മാത്രമായിരുന്നു ശേഷിച്ചത്.
ദീർഘകാലത്തെ ചികിത്സയിലും പരിചരണത്തിലും,
ഒരു കണ്ണിന്റെ കാഴ്ച ഒരിക്കലും തിരിച്ചു കിട്ടിയില്ല.
ജീവിതാവസാനം വരെ,
രാമൻ ഇളയത് ഒരു കണ്ണിൽ പൂർണ്ണമായും അന്ധനായിത്തന്നെയായിരുന്നു.

വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു…
ദേഹത്തിന്റെ മുറിവുകൾ ഭാഗികമായി മാഞ്ഞെങ്കിലും,
മനസ്സിന്റെ മുറിവുകൾ ഒരിക്കലും മാറിയില്ല.
1937-ൽ, മഹാത്മാ ഗാന്ധിജി കേരളം സന്ദർശിച്ചപ്പോൾ,
രാമൻ ഇളയതിന് തന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ വേദന പങ്കുവെക്കാനുള്ള അവസരം ലഭിച്ചു.

സമത്വത്തിനും നീതിക്കും വേണ്ടി ജീവിതം സമർപ്പിച്ച തന്റെ സ്വപ്നങ്ങളെ,
ഗാന്ധിജിയുടെ മുന്നിൽ അദ്ദേഹം വെളിപ്പെടുത്തി.
അതൊരു പ്രചോദന നിമിഷമായിരുന്നു…”

സമത്വത്തിന്റെ സ്വപ്നം സാക്ഷാത്കരിക്കാൻ,
രാമൻ ഇളയത് തന്റെ സ്വന്തവസ്തുക്കൾ വിറ്റ്
ഒരു ഹരിജന വിദ്യാലയം സ്ഥാപിച്ചു.
അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വപ്നവിദ്യാലയം അയ്യങ്കാളി തന്നെ ഉദ്‌ഘാടനം ചെയ്തു.

അവിടെ പഠിക്കാൻ വന്ന കുട്ടികൾക്ക് സ്ലേറ്റ്, പെൻസിൽ, പുസ്തകങ്ങൾ മാത്രമല്ല,
ആഹാരവും വസ്ത്രവും വരെ സൗജന്യമായി നൽകി.
ഒരു മഹാവിപ്ലവമായിരുന്നു അത്.

പക്ഷേ, യാഥാസ്ഥിതികരുടെ എതിർപ്പ് ശക്തമായി.
അവരുടെ ഭീഷണികളും ആക്രമണങ്ങളും സഹിക്കാനാകാതെ,
രാമൻ ഇളയത് കുടുംബസമേതം തൃശൂർ കൂറ്റൂരിലേക്ക് താമസം മാറ്റി. സമ്പന്നമായ ജന്മി കുടുംബത്തിൽ നിന്നിറങ്ങി,
ഒരു ചെറുഭൂമിയും ഇല്ലാത്ത നിലയിൽ,
പരമ ദാരിദ്ര്യത്തിൽ അവർ ജീവിച്ചു.

1967-ൽ, എഴുപത്തിമൂന്നാം വയസ്സിൽ,
സമത്വത്തിനും നീതിക്കും വേണ്ടി ജീവിതം സമർപ്പിച്ച
ഈ മഹാനായ സമരനായകൻ… തൃശൂർ തേക്കിൻകാട് മൈതാനത്തിൽ
പൊതു വഴിയിൽ,
ഒരു അനാഥനെപ്പോലെ മരിച്ചുകിടന്നു.“

സ്വന്തം സ്വത്തുക്കൾ വിറ്റ് അന്യർക്കു അഭയം നൽകിയ ദയാനിധി…
ഒടുവിൽ സ്വന്തം ജീവനും ചരിത്രവും മറവിയിലേക്ക് വിട്ടുകൊടുത്തു.”

ഇന്ന്, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ത്യാഗവും സമരവും
ചരിത്രപുസ്തകങ്ങളിൽ പോലും അപൂർവ്വമാണ്.
എന്നാൽ, നീതിക്കും സമത്വത്തിനും വേണ്ടി പോരാടിയ
ഈ മഹത്തായ ആത്മാവ്
കേരളത്തിന്റെ മനസ്സിൽ എന്നും ജീവിക്കും.“